ในสังคมทุนนิยม เราถูกปลูกฝังจินตนาการถึงความสำเร็จในชีวิต ภาพฝันว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ไหนจะบรรทัดฐานทางสังคมคอยกำกับชีวิตอีกล่ะ ตกลงแล้วเรามีอิสระแค่ไหนที่จะใช้ชีวิต
‘นี่เราใช้ชีวิตยากเกินไปหรือเปล่านะ’ อาจไม่ใช่หนังสือแนวให้กำลังใจอย่างที่เหมือนจะเป็น อย่างน้อยก็ไม่ตรงไปตรงมาแบบนั้น มันเป็นคำสารภาพของผู้แพ้และปลอบใจใครก็ตามที่เป็นผู้แพ้เหมือนๆ กัน
ฮาวัน ผู้เขียนบอกเล่าความพ่ายแพ้ในสมรภูมิการแข่งขัน การครุ่นคิดถึงความผิดปกติในชีวิต ชนิดตรงไปตรงมา พร้อมกับสับสนในคำตอบที่ตนได้ แต่ในสังคมทุนนิยมหยาบกระด้าง ใครบ้างไม่สับสน
เราไม่ใช่ผู้แพ้เพียงลำพัง
