‘ศาสนาทั้งผองพี่น้องกัน: วิถีสู่ความปรองดองในหมู่ศาสนา’ ของทะไลลามะองค์ที่ 14 ถือเป็นงานอีกชิ้นหนึ่งที่แฝงปณิธานอันแรงกล้าที่มุ่งจะขจัดความขัดแย้งระหว่างศาสนาที่เป็นเงื่อนปมใหญ่สำหรับมนุษยชาติมาตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน
ทะไลลามะองค์ที่ 14 ยอมรับว่า หากตนไม่ได้อพยพหนีการยึดครองทิเบตของจีนมายังอินเดีย ดินแดนแห่งศาสนาอันหลากหลาย ก็คงยังเป็นพระภิกษุรูปหนึ่งที่เชื่อมั่นอย่างยึดติดว่า ศาสนาพุทธดีที่สุด
การพาตัวเองเข้าไปปฏิสัมพันธ์และสนทนากับเพื่อนต่างศาสนิกของทะไลลามะองค์ที่ 14 ทำให้มองเห็นจุดร่วมพื้นฐานบางประการของทุกศาสนา เป็นจุดร่วมที่ยังคงความแตกต่างหลากหลายของศรัทธาไว้อย่างเหนียวแน่น เคารพในความเป็นจริงของผู้อื่น
ถึงกระนั้น ปณิธานอันงดงามนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นจริงได้ง่ายดาย มันยากเย็นแสนสาหัส นั่นเพราะตลอดประวัติศาสตร์ศาสนาผูกโยงอย่างเหนียวแน่นกับสิ่งอื่นๆ ซึ่งสิ่งอื่นที่ว่านั้นก็ช่างเปราะบางและละเอียดอ่อนในความรู้สึกของผู้คน
เรื่องที่ค่อนข้างชัดเจนคือ เมื่อใดก็ตามที่ศาสนาเข้าไปข้องเกี่ยวกับความขัดแย้ง ความรุนแรง และสงคราม มนุษย์จะฆ่าแกงกันโดยไม่ออมมือ
