ในขณะที่สังคมไทยมีระบบการศึกษาแบบเน้นการท่องจำ แต่การเรียนการสอนวิทยาศาสตร์มุ่งเน้นการเรียนแบบใช้เหตุผลและรู้จักคิดวิเคราะห์ ครูวิทยาศาสตร์จึงต้องสร้างสรรค์กระบวนการสอนที่ไม่ยึดติดอยู่กับตำราหรือความรู้ในเชิงวิชาการ ดังเช่น ครูกัณจนา อักษรดิษฐ์ ที่โรงเรียนเทิงวิทยาคม ที่ได้ริเริ่มโปรแกรมการเรียนวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนตั้งแต่ชั้น ม.1 โดยวิธีการสอนแบบใช้โครงงานเป็นฐาน และชวนให้นักเรียนได้สัมผัสปัญหาที่เกิดขึ้นจริงในชุมชน เกิดทักษะการตั้งคำถาม สังเกต และเก็บข้อมูล อันเป็นพื้นฐานของการคิดเชิงวิทยาศาสตร์ พร้อมกันนั้นก็สนับสนุนให้นักเรียนมีความคิดสร้างสรรค์ กล้าแสดงออก และมีสำนึกรักบ้านเกิด