เมื่อได้ยินคำว่า ‘โรงหนัง’ คุณนึกถึงอะไร           บ้างอาจนึกถึงจอภาพยนตร์ขนาดยักษ์คุณภาพสูง บ้างอาจนึงถึงเก้าอี้นวมนุ่มๆ และแอร์ที่หนาวจับใจ และบ้างก็อาจนึงถึงสารพัดหนังฟอร์มยักษ์ที่คงจะฟินไม่น้อยหากได้ดูไปพร้อมๆ กับป๊อปคอร์นถังใหญ่เต็มสองมือ           พูดอีกอย่างว่า โรงหนังคือพื้นที่สำหรับประสบการณ์ความบันเทิง           ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรที่ภาพจำของโรงหนังจะเป็นเช่นนั้น แต่คำถามคือ จำเป็นแค่ไหนกันที่โรงหนังจะต้องเป็นพื้นที่ของความบันเทิงเพียงอย่างเดียว           ในยุคสมัยที่โรงภาพยนตร์กับห้างสรรพสินค้ามักจะถูกจับคู่อยู่ด้วยกันอย่างแยกไม่ขาด Doc...

          ผมจำไม่ได้ว่าภาพยนตร์เรื่องแรกที่ได้ดูในชีวิตคือเรื่องอะไร จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกแรกที่ได้ปฏิสัมพันธ์กับสิ่งที่เรียกว่าภาพยนตร์มอบความรู้สึกแบบใดกับผม เป็นไปได้ว่ามันอาจเกิดขึ้นในขวบวัยที่ผมยังไม่รู้จักความหมายของภาพยนตร์ด้วยซ้ำ แล้วก็เป็นไปได้อีกเช่นกันว่ามันอาจเป็นแค่หนังห่วยๆ สักเรื่องหนึ่ง           แต่จะว่าไป ต่อให้ผมจะรู้คำตอบว่าหนังเรื่องแรกที่ดูในชีวิตคือเรื่องอะไรก็ใช่ว่ามันจะสลักสำคัญอะไรนักหรอก เพราะรู้ตัวอีกทีภาพยนตร์ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว รู้ตัวอีกที - ผมก็ยินดีที่จะโดดเรียนเพียงเพื่อจะได้ไม่พลาดดูหนังในเทศกาลภาพยนตร์ กระตือรือร้นกับการวิเคราะห์ภาพยนตร์มากกว่าตั้งคำถามกับบทเรียน สนุกกับการโหลดหนังมาดูมากกว่าโหลดเปเปอร์มาอ่าน           รู้ตัวอีกที - ภาพยนตร์ก็กลายเป็น ‘การเรียนรู้นอกห้องเรียน’...